Na terugkomst uit Engeland waren er een aantal vervelende berichten binnen gekomen van mijn personeel op de administratie.
Een collega heeft de ziekte vanPfeiffer en zit daardoor voorlopig in de lappenmand.
Zij is de enige met een full-time baan, dus er valt een groot gat te vullen.
De echtgenoot van een andere collega, de telefoniste/receptioniste, heeft een hartinfarct gehad. Gelukkig was hij juist in het ziekenhuis voor onderzoek, dus hulp was dichtbij. Hij is meteen gedotterd en mocht vrij snel weer naar huis. Hij mag voorlopig niet werken of auto rijden. Gevolg: mijn collega moet mee als hij op controle gaat of therapie krijgt. We hebben nu dus alleen in de ochtenduren een telefoniste/receptioniste in de middag moeten we dit er bij doen. Dan merk he pas hoe vaak dat ding rammelt!
De zoon (23 jaar) van een andere collega, de financieel assistente, is geopereerd aan een kankergezwel in zijn rug. Dit is in het begin van de vakantie gedaan. Hij mag thuis aansterken. Moeders vindt dat hij niet de hele dag alleen thuis kan zijn, alhoewel hij niet hoeft te blijven liggen. Zij gaat daarom zo snel mogelijk naar huis en is er met haar gedachten niet bij.
De andere collega heeft nog een andere baan waardoor ze niet meer kan werken ook al zou ze willen.
Dus: ik ben blij dat deze week voorbij is! Even een weekendje uitrusten en dan weer met goede moed aan de slag.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten