Ze kan ze komen passen.
Dus wij zijn naar de orthopedisch schoenmaker geweest.
Het zijn gewone zwarte schoenen.
Dat ze speciaal gemaakt zijn met de hand is niet te zien aan de buitenkant.
Bij de eerste keer aantrekken blijkt dat de opening te nauw is.
Dat wordt ter plekke aangepast.
Dan wordt het leer gemasseerd om het soepeler te krijgen.
Bij de tweede poging zitten ze niet lekker genoeg bij de hak.
Ook dat wordt ter plekke opgelost.
Dan moet er geshowd worden, dus ma moet de gang op en neer lopen.
Ook nu volgt er weer een aanpassing.
Dan passen ze goed en zitten ze lekker.
Met het advies om ze niet meteen de hele dag aan te houden maar te beginnen met een uurtje per dag en dit telkens met een alf uur uit te breiden, is het klaar.
De schoenen gaan in een tas. Samen met schoenpoets, een inwrijfborstel, een uitpoetsborstel en wat poetsdoeken.
Als de schoenen ergens gaan knellen moet er gebeld worden.
De volgende afspraak is over 6 weken.
Waarom? Dat weet ik niet meer.
Misschien om te kijken of de schoenen voldoen.
Misschien om een paar zomerschoenen te bestellen?
We wachten et af.
Voorlopig is ma weer mobiel met haar nieuwe schoenen.
's-middags moet mijn auto naar de garage voor onderhoud.
Hij s alweer een jaartje (en een paar maanden) oud.
Het duurt ongeveer een uurtje.
Ondertussen loop ik naar het dorpscentrum.
Daar zit een heel leuk winkeltje. Het bazaarke.
Een soort Winkel van Sinkel.
Er is van alles te koop.
Van speelgoed tot huishoudelijke apparaten.
Van enveloppen tot schilderijen.
Ik heb er een fotolijstje gekocht voor ma.
Daar kunnen de foto's in van de kinderen van Sandra.
Op de terugtocht naar de garage begint het te hozen.
Natuurlijk is er nergens een schuilplaats met het gevolg dat ik kleddernat wordt.
Na de auto weer opgehaald te worden, alles was goed, snel naar huis.
Vervolgens omkleden, die natte kleren moeten uit!
Dan op weg naar het volgende punt van de agenda.
We hebben het tweemaandelijkse borrel/etentje van de administratie.
Tegelijkertijd nemen we afscheid van onze stagiair.
Hij is een alf jaar geweest en heeft heel veel gedaan.
Veel werk verzet, veel hand en spandiensten verleend, gezelligheid gebracht enzovoort.
En dat voor iemand van 17 jaar.
Jammer dat hij weer gaat.
Ik heb een toespraakje gehouden en we hebben hem allemaal succes gewenst met zijn verdere studie.
Hij komt er wel!
Ook onze zieke collega is er ook bij.
Ze is wat opgeblazen door de medicijnen en ze heeft continue zuurstof nodig.
Maar ze is er nog.
En ze heeft genoten.
Fijn dat we dat nog kunnen meemaken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten