Nasleep

Vorige week is een collega overleden.
Eindelijk is die lijdensweg voorbij.
Omdat ze geen familie had, waren wij, haar collega's, haar familie geworden.
Een paar daarvan heeft alles geregeld waar ze zelf geen tijd meer voor had.
Wel herft ze zelf haar appartement verkocht aan een oud-leerling, haar crematie een stuk voorbereid en haar erfenis geregeld.
Alles gaat naar de kankerstichting.
Het was een emotionele week.
Met het bericht van overlijden, toch nog plotseling.
De crematie.
Een afsluitende bijeenkomst voor ons, haar directe collega's van de administratie.

En dan de nasleep.
Administratief moet er dan nog van alles afgehandeld worden.
De datum van overlijden doorgeven aan het hoofdkantoor.
Uitzoeken wat het correspondentieadres is. Er komt aan het eind van het kalenderjaar nog een jaaropgave voor de belasting. Wie dat verder regelt is nog steeds de vraag.
Haar spullen die nog op school liggen moeten een plekje krijgen.
Een foto van haar laten ontwikkelen voor op de herinneringsmuur.

Ook moet haar vervangster een ander contract krijgen.
De vervanging voor ziekte houdt natuurlijk op op die datum.
Telefoontjes afhandelen van mensen die reageren op het overlijdensbericht op de website van school.
Ook van hen die haar baan willen!

En dan gaat het gewone werk ook gewoon door.
Net als het leven, dat we vieren!

Met vandaag weer eens een lekker zonnetje.