Dat is lastig.
Je hebt geen goed uitzicht naar rechts omdat daar de bijrijder, in dit geval mijn echtgenoot, zit.
(Tijdens de vakanties rijd ik meestal.)
En omdat er hier veel rotondes zijn en het verkeer op de rotonde altijd voorrang heeft moet je vaak naar rechts kijken.
Ook om in te kunnen halen moet je naar rechts kijken of er geen auto naast je zit of net aan het inhalen is.
Na een paar dagen lukt dit aardig.
Ook het rijden op de smalle kronkelige weggetjes waar je geen zicht hebt op een bocht naar links heb ik al aardig onder de knie.
Maar helaas, onderweg naar de volgende bestemming moest er ingevoegd worden op een grotere autoweg.
Ik sta klaar om in te voegen en dan krijgt de auto een duw van achteren.
Een Engelsman is er pardoes tegenaan gereden.
Waarschijnlijk heb ik te lang geaarzeld, maar hij heeft dus niet op tijd geremd.
Hij biedt zijn verontschuldigingen aan en adresgegevens worden uitgewisseld.
Voor de verzekering.
Maar nu zitten we dus wel met een deuk in de achterkant van de auto.
Gelukkig ging het niet zo hard.
De achterklep sluit nog goed.
Aangekomen in Penzance heb ik toch de verzekering maar gebeld.
Ook al hebben we naam en adres van de dader, leek me dat toch raadzaam.
Hij heeft hij wel meteen verklaard schuldig te zijn.
Of dat helpt?
In zo'n geval is een mobieltje makkelijk.
Ik heb foto's van de auto van de dader, de omstandigheid en van de schade aan onze auto gemaakt.
De verzekeringsagent wil deze graag ontvangen om een en ander in werking te zetten.
Na thuiskomst zullen we wel zien hoe het opgelost gaat worden.
Het belangrijkste is dat er geen persoonlijk letsel is en dat we de reis gewoon kunnen vervolgen.
We zitten nu in een kamer met uitzicht op zee.
Lekker toch?
En het is nog steeds mooi weer!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten